Poronienie na wczesnym etapie ciąży czasem trudno odróżnić od zwykłej menstruacji, choć przy poronieniu zazwyczaj występuje więcej skrzepów niż podczas regularnego okresu. Połowa Infekcje intymne a ból w czasie stosunku. Częstą przyczyną dyskomfortu i bólu w czasie stosunku są toczące się procesy zapalne w pochwie i/lub okolicy cewki moczowej. Infekcje grzybicze lub bakteryjne mogą wywoływać nie tylko silny świąd i podrażnienie okolic intymnych, ale również być przyczyną bólu w pochwie. bolesne parcie na pęcherz (ból w dole brzucha pojawiający się po wypełnieniu pęcherza) nagłe parcie na pęcherz (potrzeba natychmiastowego oddania moczu) trudności w utrzymaniu moczu. Najczęstszą przyczyną objawów dyzurycznych u kobiet jest zapalenie pęcherza moczowego, a u mężczyzn - choroby stercza oraz choroby przenoszone W wielokierunkowym podejściu terapeutycznym farmakologiczne zmniejszenie bólu pozwala na zwiększenie wysiłku fizycznego. Sprzyja to redukcji masy ciała psa, co także łagodzi ból stawów. Ten pozytywny efekt. pozwala na zmniejszenie dawki NLPZ, a tym samym minimalizowanie ich skutków ubocznych, przy zachowaniu akceptowalnego poziomu Objawy zatrucia czadem (zaczadzenia) Do pierwszych objawów zatrucia tlenkiem węgla zalicza się ból głowy, nudności i kołatanie serca, co jest związane z mechanizmami wyrównawczymi organizmu przy niedotlenieniu (stężenie tlenku węgla 400 ppm w pomieszczeniu). Przyspieszenie serca powoduje lepsze przenoszenie tlenu, ale niestety Prolaktyna 28,3, Toksoplazmoza przeciwciała w kl. IgG 0,13 i IgM 0,165. Odczyn Vdrl ujemny. Zaczynam delikatnie plamić na brązowo. Lekarz mnie zbadał, okazało się, że wszytko jest w porządku. Cały czas mam brudnawe upławy. Tydzień po zaczynam znowu plamić, jadę do szpitala, robią usg i serduszko nie bije. To był 9 tydzień. Re: ziola na wywolanie poronienia. Jeżeli jesteś w ciąży to można zastosować aborcję farmakologiczną do 10 tygodnia. Możesz wejść na tą stronę aborcjapolska.esy.es lub zadzwonić na numer 883125454 tam znajdziesz kompleksową pomoc. Śr, 25-03-2015 Forum: Poronienie - Re: ziola na wywolanie poronienia. Dla rodziców po poronieniu i ich bliskich Celem książki jest nie tylko tytułowe „ukojenie bólu” rodziców po stracie i pomoc w znalezieniu sensu tego trudnego doświadczenia. To również publikacja dla wszystkich ich bliskich, którzy przecież tak często nie wiedzą, jak się zachować, co robić i co mówić. Nie spodziewać się niczego (poza tym, że miesiączka po poronieniu kiedyś w końcu nadejdzie), bo nie istnieje żadna reguła ani plan działania matki natury. Okres po poronieniu (zarówno ten pierwszy, jak i kilka kolejnych) bywa u wielu osób obfitszy, dłuższy i boleśniejszy (bóle podbrzusza, bóle kręgosłupa czy równie powszechne Ból przy oddawaniu moczu jest czasami powiązany z endometriozą. To schorzenie, które polega na występowaniu komórek endometrium poza ich prawidłowym miejscem, czyli jamą macicy. Ból przy oddawaniu moczu u kobiet a kamica nerkowa. Kamica nerkowa u kobiet może powodować dolegliwości bólowe przy oddawaniu moczu. grwIERw. Te badania powinnaś wykonać, by uniknąć kolejnych poronień Badania po poronieniach są ważne ze względu na kolejną ciążę. Każde poronienie wymaga zdiagnozowania przyczyny. Od tego bowiem zależy między innymi szansa na szczęśliwe donoszenie kolejnej ciąży. Sprawdź, jakim badaniom po poronieniach należy się poddać. Przyczyn obumarcia płodu może być wiele. Począwszy od genetyki, przez wady układu rozrodczego, wady rozwojowe, schorzenia matki czy czynniki zewnętrzne np. przyjmowanie przez matkę niektórych leków, urazy lub prowadzenie niezdrowego trybu życia. Dlatego tak ważne jest aby przeprowadzić odpowiednie badania po poronieniach, aby sprawdzić, jak zminimalizować ryzyko przy kolejnej ciąży Spis treściKiedy należy wykonać badania po poronieniach?Jakie badania po poronieniach należy wykonać? Podstawowe badania przed zajściem w ciążę Kiedy należy wykonać badania po poronieniach? Niestety, nie zawsze kobietę wysyła się na badania po pierwszym poronieniu. Niektórzy lekarze pierwsze poronienie traktują w kategorii przypadku i błędu natury, który być może był wyjątkiem i nie stanowi zagrożenia dla kolejnej ciąży. Jedynie niewielka liczba lekarzy próbuje dociec prawdy poprzez badania po poronieniu i wykluczyć prawdopodobieństwo powtórzenia się sytuacji. Przeczytaj: 7 najczęstszych przyczyn poronienia Większość lekarzy kieruje na badania kobiety po drugim lub dopiero trzecim poronieniu. Kilkukrotne poronienie to poronienie nawykowe, wywołane już nie przypadkiem, ale najczęściej jakimś schorzeniem, które może być przeszkodą w donoszeniu ciąży. Badania, na które kieruje się kobiety, mają dać odpowiedź, gdzie leży przyczyna poronień i pozwolić pacjentce na podjęcie właściwego leczenia przed zajściem w kolejną ciążę lub w trakcie jej trwania. Jakie badania po poronieniach należy wykonać? Badanie histopatologiczne - badanie zawsze przeprowadzane po poronieniu w szpitalu. Niestety nie wskazuje ono jasnej przyczyny poronienia, może być tylko potwierdzeniem czy w jamie macicy doszło do stanu zapalnego (bez określenia przyczyny). Badanie immunologiczne - badanie ma stwierdzić, czy do poronienia nie doszło na skutek nieprawidłowości w funkcjonowaniu układu odpornościowego kobiety. W tym badaniu liczy się czas - wyniki będą najbardziej wiarygodne, jeśli nie minęło dużo czasu od poronienia (max. 6 tygodni). Przyczyna poronienie może być alloimmunologiczna (organizm kobiecy źle reaguje na zarodek) lub autoimmunologiczna (organizm walczy z własnymi komórkami). Przeczytaj: „Nigdy później aż tyle nie płakałam” – 6 trudnych historii poronień naszych czytelniczek Badanie genetyczne - dotyczy zarówno tkanek płodu, jak i krwi rodziców. W pierwszym przypadku można dowiedzieć się, czy do poronienia doszło przez zły podział komórek czy jednak płód nie miał wad i przyczyna leżała gdzie indziej. Drugie badanie -tzw. badanie kariotypu pozwala wykryć ewentualne nieprawidłowości w budowie chromosomów rodziców. To one mogły być przyczyną wad rozwojowych płodu i doprowadzić do poronienia. Badania czynników infekcyjnych – mają one na celu wykrycie ewentualnych infekcji w organizmie matki, które mogły być przyczyną poronienia. W tym zakresie przeprowadza się badania m. in. w kierunku: toksoplazmozy, cytomegalii, różyczki, listeriozy, opryszczki, chlamydiozy. Badania hormonalne - są badaniami, które najlepiej wykonać po kilku miesiącach od poronienia. Organizm kobiety musi być zregenerowany, by dać czytelne wyniki. W zakresie badań hormonalnych jest ocena stężenia hormonów płciowych oraz hormonu tarczycy. Dowiedz się: Zagrożona ciąża - przyczyny poronienia, czy jest możliwa ciąża po poronieniu? Badania wykrywające wady anatomiczne narządu rodnego - najczęściej wykonuje się po dłuższym czasie od poronienia. Ich celem jest wykrycie istniejących wad anatomicznych u kobiety, które mogłyby być przeszkodą w donoszeniu ciąży. Takimi wadami są np. macica dwurożna, mięśniaki macicy, przegroda macicy, zrosty w macicy, niedrożność jajowodów, niewydolność szyjki macicy, endometrioza macicy. Badania stwierdzające te nieprawidłowości mogą być nieinwazyjne, takie jak: USG, tomografia komputerowa czy rezonans magnetyczny lub inwazyjne, do których zalicza się: badanie endoskopowe, HSC, HSG. Badanie nasienia - zwykle to badanie wykonuje się, gdy przyczyną poronienia było puste jajo płodowe (ciąża bezzarodkowa). Badanie nasienia pozwala stwierdzić, czy nie ma w nim bakterii, która może za to odpowiadać Poronienie to naturalna samoistna reakcja organizmu kobiety w ciąży na nieprawidłowości w rozwoju ciąży. Skutki poronienia to utrata ciąży i wydalenie z macicy pozostałości po ciąży. O poronieniu mówimy gdy strata dziecka ma miejsce przed 22 tygodniem ciąży, a po 22 tygodniu ciąży mówimy o porodzie przedwczesnym martwego płodu. Około 50% ciąż kończy się wczesnym poronieniem, którego objawem jest opóźniona miesiączka z obfitszym poronień Poronienia wywołane przez naturę, czyli poronienia samoistne, możemy podzielić na rodzaje ze względu na:czas kiedy doszło do poronieniaporonienie wczesne, które miało miejsce do 12 tygodnia ciążyporonienie późne, które wystąpiło po 12 tygodniu ciążystopień samoistnego oczyszczenia się macicy po poronieniuporonienie całkowite, inaczej poronienie zupełne, to poronienie kiedy macica samodzielnie oczyszcza się z pozostałości po ciąży (najczęściej ma to miejsce przy poronieniach do około 8 tygodnia ciąży)poronienie niecałkowite, inaczej poronienie niezupełne, to poronienie kiedy z macicy została wydalona tylko część pozostałości po ciąży i konieczny jest zabieg oczyszczenia macicy – zabieg łyżeczkowania macicyobecność gorączki podczas poronienia – poronienie gorączkoweniepowikłane poronienie gorączkowe, występuje przy temperaturze ciała od 38 do 39 stopni C i towarzyszy mu miejscowy stan zapalny w obrębie błony śluzowej macicypowikłane poronienie gorączkowe, występuje przy temperaturze ciała około 38-39 stopni C i towarzyszy mu stan zapalny przydatków oraz miejscowe zapalenie otrzewnej, które może się rozszerzyćporonienie septyczne, występuje gdy temperatura ciała wzrasta powyżej 39 stopni C i rośnie ryzyko wystąpienia wstrząsu septycznego, czyli zakażenia (stanu zapalnego) całego organizmu, które może doprowadzić do śmierciprzebieg poronieniaporonienie jednoczasowe to poronienie wczesne i całkowite, czyli takie, do którego dochodzi do 12 tygodnia ciąży i podczas którego wydalane jest w jednym etapie w całości obumarłe jajo płodowe. poronienie dwuczasowe to poronienie późne i niecałkowite, przebiegające w dwóch etapach przypominających poród. Skurcze macicy powodują pęknięcie worka owodniowego i wypłynięcie wód płodowych oraz rozwarcie szyjki macicy, przez którą wydalany jest martwy płód, a dopiero później poronieńporonienie nawykowe, inaczej poronienie nawracające, to poronienie do którego doszło co najmniej 3 razy z rzędustopień zaawansowania poronienia – etap poronienia poronienie zagrażające to początek poronienia, czyli okres kiedy istnieją duże szanse na uratowanie ciąży, jeśli badanie USG wykaże, że ujście szyjki macicy jest zamknięte. Objawy poronienia zagrażającego: plamienie lub krwawienie z pochwy, lekkie skurcze macicy. Leczenie poronienia zagrażającego polega na farmakologicznym podtrzymywaniu ciąży np. progesteronem w tabletkach (luteiną) i prowadzeniu spokojnego trybu życia bez dużego wysiłku. W przypadku poronienia zagrażającego jest całkowity zakaz seksu w ciąży oraz może być konieczne leżenie w łóżku, a nawet pobyt w szpitalu w celu obserwacji stanu nieodwracalne, inaczej poronienie w toku lub poronienie nieuchronne, to poronienie niemożliwe do zatrzymania. Na badaniu USG ujście i kanał szyjki macicy sąrozwarte. Objawy poronienia nieodwracalnego: skurcze macicy oraz silne bóle w podbrzuszu i nasilające się krwawienie z pochwy prowadzące do wydalenia jaja płodowego. Jeśli jajo płodowe i pozostałości zostaną wydalone w całości będzie to poronienie całkowite i nie będzie potrzeby wykonania zabiegu łyżeczkowania w celu oczyszczenia macicy. poronienie zatrzymane, inaczej poronienie chybione, to poronienie podczas, którego nie dochodzi do samoistnego wydalenia obumarłego jaja płodowego (zarodka) w ciągu pierwszych 8 tygodni ciąży i dla organizmu ciąża trwa nadal. Poronienie zatrzymane, czyli ciążę obumarłą, najczęściej rozpoznaje się podczas badania USG, gdy lekarz nie wykrywa bicia serca dziecka. Objawem poronienia zatrzymanego jest też brak powiększania się macicy z upływem kolejnych tygodni ciąży. Obumarłą ciążę należy usunąć. Lekarz kieruje kobietę na zabieg łyżeczkowania poronienia Według statystyk do około 80% poronień dochodzi w pierwszym trymestrze ciąży, najczęściej do 8 tygodnia ciąży, kiedy ryzyko poronienia wynosi około 15%. Po 8 tygodniu ciąży ryzyko poronienia maleje do około 10 %. Od początku drugiego trymestru ciąży ryzyko poronienia gwałtownie spada i wynosi około 2%.Ryzyko poronienia wzrasta wraz z wiekiem matki. Ryzyko poronienia u bardzo młodych kobiet w wieku 20 lat wynosi około 10% i wzrasta dwukrotnie do około 20% przed 35 rokiem życia. Po przekroczeniu 35 roku życia ryzyko poronienia gwałtownie rośnie i w wieku około 40 lat dochodzi do około 40 %. Ryzyko poronienia zwiększa:palenie papierosówprzebyte dwa poronienianieprawidłowa budowa macicywystępowanie mięśniaków w macicychoroby we wczesnym okresie ciąży, np.: listerioza, różyczka, zakażenie bakteriami Chlamydiinieleczone choroby, np. choroby tarczycy, nerek, cukrzycawiek kobiety, po 35 roku życia zwiększa się ryzyko poronieniaużywkiniezdrowa dietastresprzegrzanie lub przechłodzenie organizmunadmierny wysiłek fizycznyRyzyko kolejnego poronienia można próbować zmniejszyć, a nawet próbować mu zapobiec, poprzez:znalezienie przyczyny poronienia i odpowiednie leczenierzucenie palenia papierosówograniczenia spożywania alkoholuzmianę trybu życia z niezdrowego na zdrowy poprzez np. zdrowe odżywianie, umiarkowane ćwiczenia fizyczneodpoczynek w pierwszych miesiącach ciążyczasem lekarze zalecają całkowite wstrzymanie się od współżycia seksualnego do czasu, aż zniknie ryzyko poronieniaRyzyko poronienia kolejnej ciąży wynosi około 15-20% po pierwszym poronieniu, około 20-30% po dwóch poronieniach i rośnie do około 30-45% po trzech poronieniach. Objawy poronieniaWszelkie plamienia i krwawienia z pochwy oraz bóle w podbrzuszu na początku ciąży mogą być objawami zbliżającego się poronienia. Dlatego w przypadku zaobserwowania tych objawów u siebie należy natychmiast skonsultować się z lekarzem ginekologiem celem zdiagnozowania ich plamienia z pochwy na początku ciąży może być też stan zapalny błony śluzowej macicy wywołany uszkodzeniem (obtarciem) jej podczas stosunku płciowego lub infekcja narządów rodnych. Krwawienia we wczesnej ciąży mogą wskazywać na występowanie ciąży pozamacicznej. Natomiast przyczyną bólów w podbrzuszu na początku ciąży może być zakażenie dróg moczowych lub zaparcia. Możliwe objawy poronienia:plamienie z pochwy, przypominające plamienia występujące na początku miesiączkikrwawienie z pochwy, często obfite, ze skrzepami krwikrwotok z pochwyskurcze macicybóle w podbrzuszu przypominające bóle miesiączkowebóle w dolnym odcinku kręgosłupa, tzw. bóle w okolicach krzyżaodejście wód płodowychogólne osłabienie organizmugorączkadreszczewstrząs septycznyCzęsto kobiety nie wiedzą, że przeszły poronienie. Dzieje się tak w przypadku poronienia na bardzo wczesnym etapie ciąży, to jest w czasie do 2 tygodni od zapłodnienia. Przebiega ono bez objawów charakterystycznych dla poronienia i tylko spóźniona miesiączka może wskazywać na wystąpienie poronieńPoronienie może wystąpić na skutek jednej lub kilku przyczyn jednocześnie. Przyczyny kolejnego poronienia mogą być zupełnie inne niż poprzedniego. W trakcie trwania poronienia nie można wykryć przyczyn wywołujących poronienie. Do około połowy poronień dochodzi z powodu nieprawidłowości na etapie powstawania (łączenia się materiału genetycznego mężczyzny i kobiety) i wczesnego rozwoju zarodka. Jest to tak zwana selekcja naturalna, czyli sama natura nie dopuszcza do rozwoju nowego życia z powodu wystąpienia wad genetycznych (nieprawidłowej budowy lub liczby chromosomów) uniemożliwiających prawidłowy rozwój płodu. Za pozostałe poronienia odpowiedzialny jest organizm kobiety, który nie jest w stanie zapewnić odpowiednich warunków do rozwoju ciąży, a nawet może zwalczać powstające przyczyny poronieńwady genetyczne nieprawidłowa budowa rozwijającego się zarodkaciążowa choroba trofoblastyczna (nieprawidłowy rozwój komórek trofoblastu, z którego powstaje między innymi łożysko w wyniku nieprawidłowego zapłodnienia komórki jajowej). Postacie choroby trofoblastycznej: zaśniad groniasty (całkowity i częściowy), zaśniad groniasty inwazyjny, rak kosmówki, guz miejsca jajo płodowe – ciąża bezzarodkowawady budowy macicymięśniaki macicytorbielezespół policystycznych jajnikówstany zapalne narządów rodnychniewydolność szyjki macicykonflikt serologicznyzaburzenia hormonalne, np. zaburzenia czynności tarczycyzaburzenia immunologiczne, np. brak przeciwciał blokujących, zespół antyfosfolipidowyniewydolność ciałka żółtego (za mała ilość progesteronu wytwarzanego przez ciałko żółte, który odpowiada za utrzymanie ciąży) choroby przewlekłechoroby zakaźneinfekcjewiek kobietyużywki niezdrowa dietadługotrwały stresprzemęczeniezażywane lekarstwa w czasie ciążypromieniowanie jonizujące, elektromagnetycznesubstancje toksyczne, np. chemikalia, farbygwałtowne zmiany ciśnienia, np. loty samolotem, wycieczki górskiegwałtowne zmiany klimatu gwałtowne zmiany temperatury, np. sauna, gorące lub zimne kąpieleNajczęstsze przyczyny poronień w drugim trymestrze ciążyodklejenie się łożyskapęknięcie worka owodniowegorozwarcie się szyjki macicyzaburzenia hormonalnezakażenie wewnątrzmacicznezatrucie ciążowe – gestozaanemianieleczone chorobyCiąża po poronieniu Kolejna ciąża po poronieniu może przebiegać zupełnie prawidłowo, o ile lekarz nie znajdzie przyczyn utraty poprzedniej ciąży. Po poronieniu kobieta ma 80% szans na zajście w kolejną ciążę, a potem na urodzenie zdrowego dziecka. Ciąża po poronieniu traktowana jest jako ciąża wysokiego ryzyka i wymaga szczególnego nadzoru lekarza nie zalecają kolejnych prób zajścia w ciążę bezpośrednio po poronieniu, ponieważ macica, zwłaszcza po zabiegu łyżeczkowania, będzie potrzebowała trochę czasu na odbudowę endometrium. Powrót płodności po poronieniu, którego objawem jest pierwsza miesiączka po poronieniu, zależy od szybkości zregenerowania się błony śluzowej macicy zwanej endometrium. Przed pierwszą miesiączką po poronieniu może wystąpić owulacja, a tym samym istnieje możliwość zajścia w ciążę. Zachodzenie w ciążę przed pierwszą miesiączką po poronieniu jest niewskazane ze względu na niezregenerowane jajeczkowania (powrót owulacji) zwykle trwa od 1-3 miesięcy. Przez ten okres czasu podczas współżycia należy stosować środki antykoncepcyjne np. psychiczne do ponownego zajścia w ciążę po poronieniu jest niezwykle istotne. Jeżeli występuje strach przed kolejną ciążą i możliwością poronienia lepiej na jakiś czas odłożyć starania o dziecko. W takiej sytuacji bardzo pomocna może okazać się wizyta u po poronieniu i leczenie Badania po poronieniu w celu ustalenia przyczyny poronienia są wykonywane najczęściej dopiero w przypadku poronień nawykowych, czyli po 3 kolejnym poronieniu. Według lekarzy ginekologów specjalizujących się w patologii ciąży lub leczeniu niepłodności warto te badania wykonać już po drugim poronieniu mimo wysokich kosztów tych celu zdiagnozowania przyczyn poronienia i rozpoczęcia leczenia wykonuje się między innymi specjalistyczne badania: genetyczne, hormonalne, wykonywane po poronieniubadanie histopatologiczne, badanie wykonywane w przypadku poronienia niecałkowitego – badane są pozostałości po ciąży uzyskane w trakcie zabiegu łyżeczkowania macicyUSG narządów rodnych po zabiegu łyżeczkowania w celu sprawdzenia czy wszystkie pozostałości po ciąży zostały usunięte podczas zabiegu łyżeczkowaniabadania w kierunku wykrycia wad budowy macicy i nieprawidłowości w obrębie narządów rodnych, np. wad wrodzonych budowy macicy, zrostów wewnątrzmacicznych, torbieli na jajnikach, mięśniaków macicy, polipów. Najczęściej wykorzystuje się do tego laparoskopię i histeroskopię genetyczne - badania kariotypu (chromosomów) obojga partnerówbadania hormonalne, najczęściej jest wykonywane badanie poziomu hormonu tarczycy TSH i poziomu hormonów FT3 i FT4 w przypadku podwyższonego poziomu TSH. Wykonuje się też badania poziomu progesteronu, prolaktyny, testosteronu, na obecność przeciwciał antyfosfolipidowych (przeciwciała antykardiolipinowe IgG i IgM, antykoagulant toczniowy, przeciwciała przeciw beta2-glikoproteinie IgG i IgM), aby wykluczyć zespół antyfosfolipidowy APS, nazywany też zespołem Hughesa. Obecność zespołu antyfosfolipidowego powoduje, że organizm kobiety produkuje przeciwciała przeciwko własnym tkankom. Skutkiem obecności zespołu antyfosfolipidowego u kobiety w ciąży jest niewłaściwe krzepnięcie krwi, co może doprowadzić do poronienia. Leczenie zespołu antyfosfolipidowego polega na podawaniu lekarstw zmniejszających krzepliwość na obecność przeciwciał blokujących ALLO-MLR i test cytotoksyczny. Brak obecności przeciwciał blokujących lub ich obecność poniżej 40% może powodować poronienie. Układ odpornościowy kobiety może zniszczyć zarodek traktując go jako ciało obce. Test cytotoksyczny wykonywany jest z oceną obecności przeciwciał blokujących ALLO-MLR w celu stwierdzenia czy jest możliwe wykonanie szczepionek z krwi partnera. Z krwi partnera wykonywane są szczepionki, które mają za zadanie pobudzić układ odpornościowy kobiety do produkcji przeciwciał blokujących. Skuteczność tej metody to około 60%.badanie nasieniaLeczenie poronieńLeczenie w przypadku poronień jest bardzo trudne ponieważ przyczyną poronienia może być wiele czynników jednocześnie i niekoniecznie tych samych w przypadku kolejnego poronienia. Witam! 2 dni temu zażyłam (tzn. włożyłam do pochwy) 4 tabletki poronne A****. Dostałam je od lekarza. 5 dni wcześniej, podczas wizyty zażyłam w gabinecie lekarskim kilka bądź kilkanaście tabletek, które miały obniżyć komórkę. Dziś byłam na badaniu kontrolnym usg. Okazało się, że ciąży już nie ma, lecz są we mnie skrzepy które jak powiedział pan doktor powinny same niedługo wypłynąć. Mam pytanie. Co jeśli tak się nie stanie? Dlaczego moje krwawienie było silne (w nocy) kilka godzin po wzięciu tabletek na skurcze macicy, a teraz jest bardzo słabe i bez skrzepów krwi? Proszę o odpowiedź. KOBIETA, 19 LAT ponad rok temu Ginekologia Aborcja Aborcja Aborcja to kontrowersyjne zagadnienie. Wiele osób chciałoby ją zalegalizować, jednak polskie prawo tego nie dopuszcza. O aborcji wypowiada się prof. Krzysztof Czajkowski. Redakcja abcZdrowie 82 poziom zaufania Witamy serdecznie. Krwawienie było spowodowane działaniem leków poronnych. W najbliższym czasie powinno dojść do samoistnego usunięcia skrzepów. Jeśli tak się nie stanie konieczny będzie zabieg łyżeczkowania macicy. Łyżeczkowanie trwa zazwyczaj kilka minut i jest wykonywane w znieczuleniu ogólnym. Po kilku godzinach powraca się do pełnej sprawności. Redakcja to zespół doświadczonych i zaangażowanych osób, z których wielu to eksperci z dziedziny medycyny, dla których dbałość o zdrowie to priorytet. 0 redakcja abczdrowie Odpowiedź udzielona automatycznie Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych znajdziesz do nich odnośniki: Krwawienie i skrzepy po tabletkach poronnych – odpowiada Lek. Małgorzata Horbaczewska Niepokojące krwawienie: czy poroniłam? – odpowiada Dr n. med. Anna Wilczyńska Jak długo może trwać krwawienie po poronieniu? – odpowiada Redakcja abcZdrowie Jak długo można krwawić po usunięciu ciąży farmakologicznie? – odpowiada Dr n. med. Anna Wilczyńska Jak długo utrzymuje się krwawienie po łyżeczkowaniu kanału szyjki i jamy macicy? – odpowiada Lek. Anna Syrkiewicz Krwawienie po tabletkach poronnych – odpowiada Lek. Magdalena Pikul Krwawienie i ból brzucha po zażyciu tabletek wczesnoporonnych – odpowiada Lek. Anna Syrkiewicz Dziesięciodniowe krwawienie - co się dzieje? – odpowiada Redakcja abcZdrowie Nieregularny okres po poronieniu – odpowiada Lek. Magdalena Kowalska Dziwne krwawienie ze skrzepami po ciąży – odpowiada Lek. Aneta Zwierzchowska artykuły Aborcja farmakologiczna - na czym polega i jak przebiega? Aborcja farmakologiczna to jedna z metod przerwani Krwawienie przed porodem - charakterystyka, najczęstsze przyczyny, objawy zbliżającego się porodu Krwawienie przed porodem to stan, który wymaga nat 10 zaskakujących sposobów, żeby zajść w ciążę Czy ciąża bez stosunku jest możliwa? Większość pow Zgodnie ze swoją misją, Redakcja dokłada wszelkich starań, aby dostarczać rzetelne treści medyczne poparte najnowszą wiedzą naukową. Dodatkowe oznaczenie "Sprawdzona treść" wskazuje, że dany artykuł został zweryfikowany przez lekarza lub bezpośrednio przez niego napisany. Taka dwustopniowa weryfikacja: dziennikarz medyczny i lekarz pozwala nam na dostarczanie treści najwyższej jakości oraz zgodnych z aktualną wiedzą medyczną. Nasze zaangażowanie w tym zakresie zostało docenione przez Stowarzyszenie Dziennikarze dla Zdrowia, które nadało Redakcji honorowy tytuł Wielkiego Edukatora. Sprawdzona treść data publikacji: 16:22 Konsultacja merytoryczna: Lek. Aleksandra Witkowska ten tekst przeczytasz w 5 minut Śpiączka farmakologiczna to stan głębokiego znieczulenia, w który wprowadza się pacjenta celowo, aby nie odczuwał bólu. Jak przebiega ten proces? W jakich sytuacjach wprowadza się pacjenta w stan śpiączki farmakologicznej? Sprawdzamy nie tylko jak wygląda proces wybudzania, ale również jak czuje się pacjent. sfam_photo / Shutterstock Śpiączka farmakologiczna – na czym polega? Śpiączka farmakologiczna a inne rodzaje śpiączki Śpiączka farmakologiczna – jaki jest cel jej stosowania? Śpiączka farmakologiczna – jakie procesy życiowe są podtrzymywane? Śpiączka farmakologiczna – kto może być jej poddany? Śpiączka farmakologiczna a koronawirus COVID-19 Śpiączka farmakologiczna – jakie leki są wykorzystywane do uśpienia pacjenta? Śpiączka farmakologiczna – jak długo może trwać? Śpiączka farmakologiczna – czy pacjent może odczuwać bodźce? Śpiączka farmakologiczna – jak wygląda wybudzanie pacjenta? Śpiączka farmakologiczna — możliwe powikłania Śpiączka — działania niepożądane Śpiączka farmakologiczna a pamięć Śpiączka farmakologiczna – na czym polega? Śpiączka farmakologiczna nazywana jest również śpiączką kontrolowaną. W porównaniu do definicji śpiączki, którą określa się jako zaburzenie czynności lub uszkodzenia śródmózgowia bądź przyśrodkowego podwzgórza, w śpiączkę farmakologiczną pacjent jest wprowadzany celowo. Wówczas mózg jest inaktywowany, tak aby nie odczuwał zewnętrznych bodźców, w tym bólu. Śpiączka farmakologiczna jest wykorzystywana wyłącznie jako metoda na Oddziałach Intensywnej Opieki Medycznej nazywanych również oddziałami intensywnej terapii. Celem wprowadzenia pacjenta w stan śpiączki farmakologicznej jest ułatwienie opieki medycznej nad nim - ból, rozległe urazy, obrzęk mózgu, wentylacja mechaniczna. Intensywna terapia pozostawia ślady na psychice? Śpiączka farmakologiczna a inne rodzaje śpiączki Tak jak zostało wspomniane w porównaniu do innych rodzajów śpiączki, w śpiączkę farmakologiczną pacjent jest wprowadzany celowo. Ogólny stan śpiączki oznacza brak odczuwania oraz świadomości otaczającej rzeczywistości. Pień mózgu jednak nadal funkcjonuje, dzięki czemu możliwe jest podtrzymywanie czynności życiowych. Poza śpiączką farmakologiczną wyróżnia się: Śpiączkę cukrzycową (śpiączkę hipoglikemiczną oraz śpiączkę hiperglikemiczną); Śpiączkę peraproteinową; Śpiączkę padaczkową; Śpiączkę mocznicową; Śpiączkę mózgową; Śpiączkę alkoholową; Śpiączkę mleczanową; Śpiączkę toksyczną; Śpiączkę wątrobową; Śpiączkę atropinową; Śpiączkę afrykańską; Śpiączkę hipometaboliczną; Śpiączkę hipokalcemiczną; Śpiączkę hiperkalcemiczną. Pomiar głębokości śpiączki jest najczęściej mierzony w skali Glasgow, na którą składają się trzy podskale: możliwość otwarcia oczu, najlepszej reakcji ruchowej oraz najlepszej reakcji słownej. Skala Glasgow jest jedynym narzędziem do pomiaru głębokości śpiączki w Polsce. Śpiączka farmakologiczna – jaki jest cel jej stosowania? Wprowadzenie pacjenta w stan śpiączki farmakologicznej wiąże się ze zmniejszeniem zapotrzebowania śródmózgowia na tlen. Właśnie dzięki temu ośrodkowy układ nerwowy przestaje odpowiadać na bodźce zewnętrzne. Śpiączka farmakologiczna jest zatem często wykorzystywana u pacjentów, którym grozi obrzęk mózgu. Mniejszy dopływ tlenu sprawia bowiem, że naczynia krwionośne obkurczają się, wyrównując ciśnienie śródczaszkowe. Poza tym w stan śpiączki farmakologicznej wprowadza się pacjentów, aby zredukować poziom stresu. Śpiączka farmakologiczna – jakie procesy życiowe są podtrzymywane? W trakcie śpiączki farmakologicznej są podtrzymywane podstawowe procesy życiowe: Praca serca; Krążenie krwi; Kontrola oddechu; Utrzymywanie stałej temperatury ciała. Śpiączka farmakologiczna – kto może być jej poddany? W stan śpiączki farmakologicznej zazwyczaj są wprowadzani pacjenci w bardzo ciężkim stanie. Głównymi wskazaniami są: Rozległe uszkodzenia wielonarządowe; Rozległe poparzenia drugiego lub trzeciego stopnia; Urazy mózgu; Zapalenie opon mózgowych; Długotrwały napad padaczki; Uszkodzenia ośrodkowego układu nerwowego; Niewydolności układu krążeniowo-oddechowego (np. zawał serca, zapalenie płuc, obrzęk płuc, zatorowość płucna); Wielogodzinne operacje; Zator krezki. Przeczytaj również: Zawał może dotyczyć nie tylko serca W stan śpiączki farmakologicznej wprowadza się również pacjentów, którzy mają bardzo silne bóle, których nie da się uśmierzyć lekami przeciwbólowymi o wysokim stopniu działania, w tym morfiną. Śpiączka farmakologiczna a koronawirus COVID-19 Epidemia koronawirusa COVID-19, która pojawiła się w grudniu 2019 roku, a na początku 2020 roku objęła niemal wszystkie kraje, może doprowadzić do ciężkiego śródmiąższowego zapalenia płuc. Aby zmniejszyć niewydolność krążeniowo-oddechową, pacjentów wprowadza się w stan śpiączki farmakologicznej, którzy oddychają za pomocą respiratora. Nowojorskie badanie pokazuje, że 88 proc. pacjentów z COVID-19, którzy trafiają pod respirator, umiera Śpiączka farmakologiczna – jakie leki są wykorzystywane do uśpienia pacjenta? W stan śpiączki farmakologicznej pacjenta wprowadza lekarz anestezjolog. Proces przebiega podobnie jak w przypadku podawania znieczulenia ogólnego pacjentowi, który ma mieć przeprowadzony zabieg chirurgiczny. Lek usypiający (propofol, tiopental, pentobarbital) wprowadza się dożylnie za pomocą pompy infuzyjnej – jest to tzw. wlew ciągły. Wenflon jest wkłuwany najczęściej pacjentowi w żyłę podobojczykową. Ze względu na to, że osoby poddane śpiączce farmakologicznej oddychają zazwyczaj przez respirator, należy im również podawać leki zwiotczające mięśnie szkieletowe (także za pomocą pompy infuzyjnej), a także leki przeciwbólowe. Śpiączka farmakologiczna – jak długo może trwać? Pacjent w stanie śpiączki farmakologicznej powinien pozostawać nie dłużej niż przez okres sześciu miesięcy. Najczęściej ten proces trwa od kilku dni do kilku tygodni, najczęściej dwóch tygodni. Im dłużej trwa śpiączka farmakologiczna, tym bardziej zwiększa się prawdopodobieństwo śmierci mózgu, która jest stanem nieodwracalnym — najczęściej lekarz decyduje się w tym wypadku na odłączenie pacjenta od aparatury podtrzymującej funkcje życiowe. Śpiączka farmakologiczna – czy pacjent może odczuwać bodźce? Pacjent będący w stanie śpiączki farmakologicznej teoretycznie nie powinien odczuwać żadnych bodźców, w tym bólu. Poza tym występuje arefleksja oznaczająca brak ruchów, a także brak reakcji źrenic na światło przy ich rozszerzeniu. Zdarzają się jednak sytuacje, w których pacjenci wykazują reakcje na prymitywne bodźce, w tym reakcje na źrenic na światło czy tzw. odruch Babińskiego dodatni polegający na zgięciu palucha stopy ku górze przy jednoczesnym zgięciu podeszwowym stopy bądź rozcapierzeniu palców u stopy. Czy chory w śpiączce mówi? W przypadku śpiączki farmakologicznej warto wspomnieć również o zjawisku półśpiączki — pacjent może odczuwać ból, możliwe jest również słowne porozumiewanie się z nim. Po wybudzeniu może jednak tego nie pamiętać. Śpiączka farmakologiczna – jak wygląda wybudzanie pacjenta? Ze względu na to, że w stan śpiączki farmakologicznej wprowadza się pacjenta celowo, lekarze kontrolują cały czas ten proces. Co za tym idzie, mogą wybudzić pacjenta w każdym momencie, nie tak jak w przypadku śpiączki patologicznej. Wybudzanie ze śpiączki farmakologicznej polega na stopniowym zmniejszaniu dawek leków nasennych. Zazwyczaj pacjent budzi się w ciągu piętnastu minut od całkowitego odłączenia od respiratora, jednak zdarzają się przypadki, kiedy potrzebnych jest kilka prób, by wybudzić pacjenta. Jak działają tabletki nasenne? Pacjent ma całkowitą świadomość sytuacji, w której się znajduje. Należy jednak pamiętać o tym, że wybudzenie ze śpiączki farmakologicznej nie zawsze oznacza całkowity powrót do zdrowia i koniec leczenia. U osób, które były wprowadzone w stan śpiączki na dłuższy okres nieprzekraczający jednak sześciu miesięcy, może być potrzebna rehabilitacja w celu odzyskania pełnej sprawności ruchowo-koordynacyjnej. Śpiączka farmakologiczna — możliwe powikłania Do możliwych powikłań zauważalnych u pacjentów po wybudzaniu ze śpiączki farmakologicznej należą nie tylko te związane z układem mięśniowo-szkieletowym, metabolicznym czy naczyniowo-krwionośnym, ale także z układem nerwowym oraz psychicznym: Obniżenie ciśnienia krwi w znacznym stopniu; Odleżyny; Owrzodzenia (najczęściej zlokalizowane na podudziach oraz części krzyżowej kręgosłupa); Niedotlenienie narządów; Częściowy lub całkowity zanik mięśni; Zakrzepica; Infekcje powstające wskutek intubowania; Przykurcze mięśni; Infekcje górnych dróg oddechowych; Stany depresyjne oraz lękowe; Zapalenie płuc (ze względu na zahamowanie odruchu kaszlu). Śpiączka — działania niepożądane Wśród działań niepożądanych po wybudzeniu pacjentów ze śpiączki farmakologicznej można zaobserwować: Zespół zamknięcia — choć osoba jest świadoma, nie potrafi się poruszyć ze względu na sztywność mięśni szkieletowych; Mutyzm akinetyczny (stan apaliczny) - choć osoba reaguje na podstawowe bodźce, można z nią nawiązać jedynie ograniczony kontakt; Śmierć mózgowa — całkowite ustanie funkcji mózgu bez możliwości odwrócenia tego stanu; Stan wegetatywny — choć osoba jest przytomna, nie jest świadoma sytuacji, w której się znajduje. Przeczytaj też: Mężczyzna w stanie wegetatywnym "przemówił" do lekarzy Śpiączka farmakologiczna a pamięć Wiele pytań o śpiączkę farmakologiczną dotyczy przede wszystkim pamięci i świadomości. Większość pacjentów śpiączkę farmakologiczną traktuje jako długotrwały sen. Część z nich po wybudzeniu cierpi na zaniki pamięci, jednak potrafią odtworzyć wydarzenia sprzed wprowadzenia w stan śpiączki. Źródła U. Górska, M. Koculak, M. Brocka, M. Binder, Zaburzenia świadomości – perspektywa kliniczna i etyczna, 2014. śpiączka śpiączka farmakologiczna respirator neurologia śmierć mózgu stan wegetatywny odleżyny COVID-19 Skaza białkowa u dorosłych - główne objawy, dieta eliminancyjna, leczenie farmakologiczne Skaza białkowa u dorosłych dotyczy nietolerancji białka. Częściej występuje u dzieci, jednak osoby dorosłe również są na nią narażone. Z tego względu warto... Tatiana Naklicka Jak opóźnić okres? Jak opóźnić okres – to pytanie często pojawia się w przypadku kobiet planujących wyjazd lub inną ważną okoliczność (na przykład ślub), w której miesiączka może... Kastracja farmakologiczna: terapia, która nie zmienia orientacji Kastracja farmakologiczna nie wyleczy pedofila, ale może obniżyć poziom testosteronu odpowiedzialnego za aktywność seksualną mężczyzny. Halina Pilonis Endometrioza - leczenie farmakologiczne Celem farmakoterapii jest eliminacja lub złagodzenie bólu. Najczęściej stosuje się leczenie hormonalne i terapię z zastosowaniem niesteroidowych leków... Polskie Stowarzyszenie Endometrioza Zgoda sądu nie będzie potrzebna do zakończenia życia osoby w stanie wegetatywnym Brytyjski Sąd Najwyższy wydał bezprecedensowy wyrok w sprawie śmiertelnie chorych pacjentów. Zarówno rodzina, jak i lekarze nie będą musieli czekać na pozwolenie... BBC Szansa na przebudzenie Dla bliskich pacjentów w stanie wegetatywnym pojawiło się światełko w tunelu: naukowcy prawdopodobnie wiedzą już jak trafnie przewidywać przyszłość chorych.... Melissa Healy

bol przy poronieniu farmakologicznym